باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت

تهران ؛ روز های سخت ۹۸  وسط فشار همه جانبه ی زندگیمم ... جوری که امید به آینده ندارم  مدام با خودم تکرار میکنم ... سحر ندارد این شبِ تار ... دقیقا همونی شدم که یه عمر با غرور میگفتم من هیچوقت اینجوری باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت...

فقط خدا میدونه چند بار تا حالا گفتیم مهم نیست و بعدش زدیم زیر گریه  پس فردا یک سال از شروع زندگیمون میگذره  این یکسالی که گذشت روزای سخت کم نداشت ... روزایی که شبا از استرس خوابم نمیبرد و ساعتها گریه باید همه چیزو پشت سر بذارم...گاهی باید گذاشت و رفت...